Z Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK

Skrobecki Czesław „Czesław", „Mars" (wł. Tańcula Czesław) kpt. AK/mjr WP.

Urodzony 20 maja 1918 r. w Sułkowie nr 56 (pow. Kraków) w rodzinie chłopskiej. Trzeci syn Józefa Tańculi i Karoliny z d. Król. Po śmierci ojca (w 1920 r.) był wychowywany do 1937 r. przez matkę i ojczyma Jakuba Leśniaka, górnika z kopalni soli w Wieliczce, (27 marca 1947 r. zostali zamordowani). Rodzeństwo: Władysław, Bolesław, Józef, Anna, Maria, Jan, Antoni, oraz Stanisław i Franciszek (rodzeństwo z pierwszego małżeństwa ojca). Adoptowany 24 sierpnia 1937 r. przez Kazimierza i Jadwigę (z d. Motysko) Skrobeckich zaczął posługiwać się nazwiskiem Czesław Skrobecki (decyzją sądu z 13 września 1966 r. K. i J. Skrobeccy zostali uznani za jego rodziców naturalnych). W okresie konspiracji używał nazwisk: Tańcula Czesław, Tanecki Ryszard, Zawadzki Wacław. Naukę rozpoczął w jednooddziałowej Szkole Powszechnej w Sułkowie. Po ukończeniu czwartej klasy uczęszczał do siedmioklasowej szkoły powszechnej w Wieliczce, gdzie ukończył klasę piątą i szóstą. Będąc uczniem Szkoły Powszechnej w Wieliczce wstąpił do Organizacji Zuchów przy ZHP, będąc w niej sekcyjnym, a następnie drużynowym. Po ukończeniu klasy 6-tej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie, w którym ukończył cztery klasy gimnazjalne typu klasycznego. Następnie naukę kontynuował w siódmej klasie typu humanistycznego Państwowego Gimnazjum w Wieliczce. Aktywnie działał w harcerstwie oraz w orkiestrze wielickiego gimnazjum. W marcu 1936 r. uczestniczył w krakowskich manifestacjach robotników, a w 1937 r. w wiecu W. Witosa zorganizowanym w sąsiedniej wsi Zabawa. W okresie strajków chłopskich kierował zorganizowaną w Sułkowie pikietą blokującą dostawy żywności do miasta, a także aktywnie włączył się do antyozonowskiej kampanii propagandowej prowadzonej na wsi. Po adopcji w 1937 r. przeniósł się do Katowic. Został uczniem Państwowego Gimnazjum i w terminie letnim r. szkolnego 1937/1938 złożył egzamin dojrzałości typu humanistycznego. W okresie wakacyjnym przebywał na Obozie Pracy Junaków w Cisnej, pracował przy budowie drogi bieszczadzkiej.

1 października 1938 r. otrzymał skierowanie do odbycia służby wojskowej w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rez. 23 DP w Katowicach. Po ukończeniu Kursu został w lipcu 1939 r. promowany do stopnia plut. pchor. rez. z przydziałem do 73 pp w Katowicach. W przededniu wybuchu II wojny był żołnierzem 73 pp, stacjonował w rejonie Mikołowa, gdzie pułk ochraniał i budował umocnienia polowe. Na stanowisku d-cy drużyny, a następnie d-cy plutonu 73 pp. 23 DP GO „Śląsk" („Jagmin") Armii „Kraków uczestniczył w kampanii wrześniowej w stopniu plut. pchor. rez. 1-2 września 1939 r. na strażnicy Śmiłowice k. Gliwic brał udział w walkach granicznych, następnie w walkach pod Tychami, podczas których został kontuzjowany (wstrząs mózgu na skutek rany w głowę i zasypania). Po walkach na Śląsku razem z jednostką wycofywał się przez Kraków, Brzesko Nowe, Koszyce, Pacanów, Biłgoraj, Zwierzyniec, Zielone w rejon Tomaszowa Lubelskiego, gdzie po dwudniowych walkach 20 września 1939 r. kapitulowało jego zgrupowanie. Po złożeniu broni przez oddziały polskie nie poszedł do niewoli, lecz w ubraniu cywilnym powrócił do Sułkowa. W Sułkowie „mieszkał" do września 1940 r. posiadając równocześnie, z czasów przedwojennych, stałe zameldowanie w Katowicach (co często wykorzystywał w swej działalności konspiracyjnej). W październiku 1939 r. w Krakowie nawiązał kontakt z płk. K. Pluta-Czachowskim „Gołdyn", tworzącym OOB. Po zaprzysięże-niu został skierowany do Okręgu Śląskiego (pod komendę J. Korola „Hajducki"), gdzie objął stanowisko oficera organizacyjnego i łącznikowego (łącznik) z Podokręgiem Kraków. W Krakowie jego bezpośrednim przełożonym był J. Pańczakiewicz „Sylwester", „Grzegorz" d-ca Podokręgu Krakowskiego OOB (Odcinek „K"). Krakowska OOB w październiku 1939 r. podporządkowała się rozkazom gen. M. Karaszewicz-Tokarzewskiego i tworzonej przez niego SZP. W strukturze SZP pełnił tę samą funkcję co w OOB. Od stycznia do sierpnia 1940 r. był oficerem organizacyjnym ZO ZWZ Okręg Kraków (ZO utworzony na rozkaz płk S. Grot-Roweckiego, powstał de facto w kwietniu 1940 r.). Zajmował się organizowaniem sieci wywiadowczej i wojskowej na terenie Chrzanowa i Trzebini. Organizował przerzuty graniczne na trasach: Siemianowice-Sosnowiec, Trzebinia - Regulice - Grójec - Tenczynek, Wadowice - Klęczą Górna i Klęczą Dolna. Ludzi ze Śląska „przerzucał" do GG, oraz przez Kraków na Słowację i Węgry. Wszystkich, którzy starali się przedostać do Francji, kontaktował z kpt. J. Prusem „Tadeusz", „Adolf M". Zorganizował sieć punktów konspiracyjnych na terenie Śląska, oraz w pasie nadgranicznym: m.in. w Sierszy Wodnej, Ciężkowicach, Chrzanowie i Alwerni. Po wiosennej wsypie 1940 r. OOB na Śląsku został odwołany do Krakowa. We wrześniu 1940 r. otrzymał przydział do organizacji dywersji i sabotażu ZO w Krakowie. Został zastępcą (inspektor terenowy) Szefa Okręgowego ZO (d-ca mjr dypl. S. Rychter) przy dowódcy Podokręgu Kraków ZWZ - ZO (d-ca Podokręgu kpt. T. Naturalista „Jaszcz"). Na tym stanowisku organizował dywersję, inicjował tworzenie grup dywersyjnych i akcje sabotażowe. Po ogłoszeniu przez Niemców konfiskaty żaren i zamknięciu młynów, zorganizował w fabryce Zieleniewskiego konspiracyjną produkcję młynków do zboża. 6 listopada 1940 r. podległy mu patrol J. Kosteckiego wykonał pierwszy w GG wyrok na konfidencie gestapo Janie (w niektórych źródłach - Ireneusz) Platerze, a w grudniu t.r. patrol plutonu „Alicja" wykonał wyrok na Witoldzie Wasilewskim. Podległe mu struktury gromadziły informacje o kolaborantach i denuncjatorach gestapo, oraz prowadziły rozpoznanie: m.in. Istwana Feldessy (wyjechał z Krakowa), Gustawa Beckmanna (stracony w 1947 r.), Pawła Kochańskiego (burmistrza Krzeszowic) i Janiny Morelowskiej (nauczycielki z Morawicy, zlikwidowanej z wyroku WSS). Na jego rozkaz 1 listopada 1940 r. patrol J. Kosteckiego złożył kwiaty na Grobie Nieznanego Żołnierza w Krakowie, oraz w nocy 3/4 grudnia 1940 r. J. Kostecki za pomocą zapalnika termitowego podpalił zorganizowaną przez Niemców wystawę „Mustermesse" w Pałacu Sztuk Pięknych przy pl. Szczepańskim. Dowodził akcją podpalenia kina „Wanda", osobiście również kierował akcją na Urząd Skarbowy przy ul. Wiślnej 7 w Krakowie. Zorganizował „wykradzenie" ze szpitala poparzonego podczas akcji w kinie Wanda" J. Cholewy. Na rozkaz Podokręgu w 1941 r. podległe mu osoby prowadziły rozpoznanie rezydencji H. Franka w Krzeszowicach (wykonano plan rezydencji). Po objęciu stanowiska inspektora terenowego w Okręgu ZO przeniósł się z Sułkowa do Krakowa, zamieszkał przy ul. Fałata 12. Z tego lokalu przeniósł się wkrótce do mieszkania przy ul. Łobzowskiej 23, gdzie zameldował się pod nazwiskiem Tańcula Czesław. Przy Łobzowskiej mieszkał od grudnia 1940 do lutego 1941 r. Następnie zmienił po raz kolejny mieszkanie, do maja 1941 r. mieszkał (bez meldunku) u portiera ASP S. Fortuny, przy pl. Matejki 13. Po wsypie marcowej 1941 r. i wyjeździe T. Naturalisty do Warszawy został pełniącym obowiązki (w kwietniu mianowany?) dowódcy Podokręgu ZWZ - ZO Kraków. Zabezpieczał siatkę, lecz aresztowania spowodowały zerwanie w czerwcu 1941 r. łączności z dowództwem Inspektoratu i Okręgu. Po kilku tygodniach skontaktował się z b. d-cą J. Pańczakiewiczem, który wyznaczył go na d-cę Odcinka „K". Przez blisko półtora roku samodzielnie prowadził konspiracyjną działalność ZO w Krakowie dowodząc strukturami podległymi mu przed „wsypą". W tym okresie podjął współpracę z innymi organizacjami działającymi w konspiracji, którym komórka legalizacyjna ZO dostarczała dokumentów (za zgodą i wiedzą Cz. Skrobeckiego). Komórka ta podrabiała m.in. asygnaty cukrowe, kartki żywnościowe „Fleischkarty" i „Fettkarty", na które wykupywano żywność, a środki finansowe uzyskane z jej sprzedaży przeznaczane były na potrzeby organizacji. Wspólnie z J. Basterem „Rak" przeprowadzili wyprowadzenie z więzienia przy ul. Wielickiej por. Brzeskiego, zatrzymanego z podrobionymi kartami benzynowymi. Środki uzyskane drogą sabotażu gospodarczego przeznaczał w części na prowadzoną w ZO akcję pomocową i charytatywną (przejętą i kontynuowaną przez Kedyw). W 1941 r. podjął studia na tajnym wydziale Prawa UW, na którym w latach 1942/1943 r. zaliczył egzaminy z I i II roku studiów, m.in. egzaminy z Historii Ustroju Dawnej Polski i z Dawnego Polskiego Prawa Sądowego. Poszukiwany przez gestapo za działalność konspiracyjną był zmuszony do ciągłych zmian miejsca zamieszkania. Od maja do jesieni 1941 r. mieszkał pod nazwiskiem Tanecki Ryszard przy ul. Popielą 7. Późną jesienią 1941 r. zamieszkał przy ul. Starowiślnej 85 pod nazwiskiem Zawadzki Wacław. Lokal ten zajmował do czerwca 1942 r. W czerwcu 1942 r. został aresztowany i osadzony na Montelupich, skąd go po dwóch tygodniach zwolniono. Po zwolnieniu przeniósł się na ul. Starowiślną 29, gdzie zameldował się pod własnym nazwiskiem. Lokal ten zajmował do listopada 1942 r. W październiku 1942 r. nawiązał łączność z d-cą Okręgu ZO (mjr. S. Dulem „Olszyna"), którego rozkazom się podporządkował. Spowodowało to kolejną zmianę mieszkania, gdyż został dokooptowany do sztabu Okręgu ZO, w którym objął funkcję inspektora Dywersji oraz d-cy oddziałów dyspozycyjnych Okręgu Kraków AK - ZO i Kedywu (ZO do lipca 1943 r., Kedywu do lipca 1944 r.). Rozkazem „Kmicica" z 29 października 1943 r. otrzymał awans na stopień ppor. rez. piech. (starszeństwo od 11 listopada 1943 r.). Po utworzeniu Kedywu ścisłą współpracę nawiązał z cichociemnym R. Nuszkiewiczem „Powolny". Przygotowywali wspólnie m.in. akcje: na kawiarnię „Ziemiańska" (szajka Diamanda), likwidację konfidentów Mariana Jodłowskiego i Stanisława Kłuska. W lipcu 1944 r. jego patrol zlikwidował na Dębnikach konfidenta Adama Wałacha. W tym okresie jego bezpośrednimi d-cami byli kolejno płk Stefan Tarnawski „Jarema", a następnie mjr Jan Pańczakiewicz „Skała". Mieszkał kolejno: przy ul. Straszewskiego 5/11 od listopada 1942 - do marca 1943 r.; przy ul. Jasnej 2/16 od marca 1943 - września 1945 r. Pełniąc funkcję d-cy oddziałów dyspozycyjnych w lutym 1944 r. został odkomenderowany do zorganizowania oddziału krakowskiego Kedywu OP „Skok". Nominalnym d-cą oddziału „Skok" pozostawał do sierpnia 1944 r. Podczas jego nieobecności w oddziale obowiązki d-cy pełnił E. Wójcik „Kwiecień" (zwolniony przez niego z oddz. w kwietniu 1944 r.). 21 czerwca 1944 r. razem z oddziałem „Skok" osłaniał na trasie Opatowiec - Stary Korczyn - Czarków manifestacyjny pogrzeb ekshumowanych żołnierzy WP poległych w 1939 r. W lipcu 1944 r. powrócił do Krakowa przywożąc broń i amunicję (dowództwo nad oddz. Skok objął J. Argasiński „Benko"). 30 lipca 1944 r. zorganizował i przeprowadził na stacji kolejowej w Kocmyrzowie akcję „odbicia" swojej łączniczki I. Sokołowskiej „Bobo". W sierpniu 1944 r., na czas akcji „Burza", powrócił do oddziału, objął stanowisko z-cy d-cy II komp. i d-cy l plutonu w SBP „Skała" - w skład którego wszedł OP „Skok". Na polecenie mjr. J. Pańczakiewicza 28 sierpnia 1944 r. z najbardziej zaufanymi swoimi podkomendnymi udał się ponownie do Krakowa, gdzie od września 1944 r. do momentu rozwiązania AK pełnił funkcję oficera do specjalnych poruczeń (łącznikowy) przy d-cy SBP „Skała" i d-cy patroli specjalnych na terenie Krakowa. 6 września 1944 r. zarejestrował się w Sekcji Charytatywnej Obywatelskiego Komitetu Pomocy w Krakowie jako student, gdzie korzystał z dożywiania. Po wznowieniu przygotowań do zamachu na Diamanda uniknął aresztowania (gestapo zatrzymało J. Bastera i E. Czarneckiego „Murzyn"). Pozostał w Krakowie. 11 listopada 1944 r. otrzymał awans na stopień por. AK. Po wkroczeniu Sowietów podjął na UW na studia prawnicze, które ukończył na UJ (wpis z 16 maja 1945 n) zdając egzaminy III i IV r. Po ukończeniu „czteroletnich" studiów na UW i UJ (studia 1938/39 - 1945) uzyskał 15 września 1945 r. dyplom i tytuł magistra praw. 15 października 1945 r. ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną dla Spraw AK, został zweryfikowany w stopniu kpt. rez. piech. (awansowany 1 października 1945 r., „Londyn" nie zweryfikował tego awansu). Następnie podjął studia na Akademii Handlowej w Poznaniu (pierwotnie wpisał się na Akademię Handlową w Krakowie). „Oficjalnie" studiował w latach 1945-1948, należąc do Bratniej Pomocy Studenckiej UJ i Akademii Handlowej w Poznaniu. Po ukończeniu 3-miesięcznego Kursu Naukowo-Informacyjnego o Ziemiach Zachodnich przy UJ (3 kwietnia - 28 czerwca 1945) działał jako agitator i popularyzator programu osiedleńczego PPR na terenie województw krakowskiego i poznańskiego. W 1946 r. brał udział w przygotowaniach do referendum ludowego na terenie poznańskiego, a w czasie jego trwania był w ochronie komisji nr VII. W czerwcu 1946 r. zaliczył egzaminy z trzech lat na Akademii Handlowej w Poznaniu, po czym w październiku 1946 r. zapisał się na Wydział Humanistyczny UJ (studiów ze względów zdrowotnych jednak nie podjął). Pod koniec lat 40-tych i w latach 50-tych był wielokrotnie wzywany i przesłuchiwany przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie w związku z działalnością w latach okupacji w szeregach AK. Mianowany aplikantem sądowym, od 27 października 1948 do 1 listopada 1950 r. odbył wymaganą praktykę przy Sądzie Okręgowym w Krakowie. 4 grudnia 1950 r. przed Apelacyjną Komisją Egzaminacyjną Szkolenia Ideologicznego w Krakowie zdał egzamin ze szkolenia ideologicznego, ale na stanowisku aplikanta sądowego pracował do 31 grudnia 1950 r. Od 1 lutego 1951 do 12 lutego 1952 r. był radcą prawnym w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska" w Żywcu (ponownie był tam zatrudniony od 1 grudnia 1957 do 31 grudnia 1959 r.). Radcą prawnym był również w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni „S.Ch." w Bochni (od 1 czerwca 1951 do 31 stycznia 1953 r.) i w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni „S.Ch." oraz w Zakładach Remontowo-Montażowych w Krakowie (od 1 października 1952 - 28 lutego 1955 r.). W okresie 1 grudnia 1961 do 31 marca 1964 r. pracował w GS w Rzezawie, Wiśniczu N., Niegowici. 1 maja 1964 r. został radcą prawnym PZGS „S.Ch." w Chrzanowie, gdzie pracował nieprzerwanie do 31 stycznia 1977 r. Od 1 lutego 1977 do 31 maja 1978 r. był pracownikiem „Społem" GS w Chrzanowie i Słomnikach. 1 września 1952 r. ponownie został aplikantem adwokackim przy Radzie Adwokackiej w Krakowie. Aplikację adwokacką od 1 grudnia 1952 r. odbywał w Zespole Adwokackim nr 10 dr S. Surowiaka, potem w Zespole nr 8, a od 15 października 1953 r. w Zespole nr 7. 29 stycznia 1953 r. otrzymał warunkową zgodę Rady Adwokackiej Wojewódzkiej Izby Adwokackiej w Krakowie na łączenie aplikacji adwokackiej z praktyką radcy prawnego. Zwolniony przez Ministra Sprawiedliwości PRL. z wymogów dalszego odbywania aplikacji złożył 7 grudnia 1954 r. przed Radą Adwokacką wymagany egzamin adwokacki. 17 grudnia 1954 r. został wpisany o na listę adwokatów Rady Adwokackiej Wojewódzkiej Izby Adwokackiej w Krakowie z siedzibą w Żywcu. W tamtejszym Zespole pracował od 1 lutego 1955 do 31 marca 1965 r. Z pracy adwokata w zrezygnował nie mogąc uzyskać zgody na przeniesienie i prowadzenie praktyki adwokackiej w Krakowie. Od 1 kwietnia 1965 r. wykonywał wyłącznie zawód radcy prawnego. 1 czerwca 1978 r. przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Będąc na emeryturze od 1 września 1978 r. pracował w Izbie Przemysłowej ZB (w niepełnym wymiarze godzin), oraz działał społecznie w organizacjach kombatanckich i stowarzyszeniach. W latach 1949 - 1965 r. był członkiem i działaczem Związków Zawodowych Prawników i Spółdzielczości. Od 1956 rv należał do Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (gdzie działał się społecznie jako prelegent). Działał w PTTK i TPPR. Najwięcej miejsca w działalności poświęcał ZBoWiD, do którego należał od 19 października 1971 r. i ZIW (III grupa inwalidzka w 1978, l gr. w 1986). W ZBoWiD pełnił m.in. funkcje: przewodniczącego Komisji Prawno - Interwencyjnej Oddziału Podgórze (od 1974 - 1984), od stycznia 1981 r. wiceprezesa Zarządu Dzielnicowego ZBoWiD Kraków Podgórze, w styczniu 1984 r. został wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD w Krakowie i przewodniczącym Komisji Historycznej ZW ZBoWiD. W maju 1985 r. na VII Kongresie wybrano go członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD. 17 czerwca 1984 r. wybrano go Radnym RN miasta Krakowa kadencji 1984-1988. Ze względu na zły stan zdrowia 16 lutego 1987 r. (na skutek kontuzji wojennej i przeżyć okupacyjnych cierpiał na stany depresyjno-lękowe, chorobę krążenia, nowotwór) zrezygnował ze wszystkich pełnionych społecznie funkcji. Po likwidacji ZBoWiD, 26 sierpnia 1992 r. został członkiem ŚZŻAK - Okręg Małopolska. Od 17 grudnia 1948 r. był na mocy decyzji MON z 1952 r. przeniesiony do rezerwy. Po weryfikacji przed Komisją Likwidacyjną w 1945 r. (nie zweryfikowano jego stopnia z czasów wojny) dopiero decyzją Rady Państwa z 13 września 1983 r. został awansowany ze stopnia plut. pchor. na stopień ppor. (LWP) ze starszeństwem od 12 października 1983 r. Następnie rozkazem nr 67 z 6 czerwca 1990 r. otrzymał awans do stopnia kpt. ze starszeństwem od 11 listopada 1944 r. Do stopnia mjr został awansowany 19 sierpnia 1995 r. (rozkaz MON nr 104).

Był autorem wspomnieniowych opracowań poświęconych „Podgórskiemu plutonowi dywersyjnemu „Alicja" Sz.Sz. w Krakowie"; konspiracyjnej produkcji granatów „Montownia nr 4".

Zmarł 23 lutego 1996 r. w Krakowie, został pochowany na Cmentarzu Rakowickim 27 lutego 1996 r.

Odznaczony m. in: Krzyżem Kawalerskim OOP 18 maja 1983 nr leg. 1077-83-67, Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari V kl. 3 maja 1944 r. (nadany przez KG AK, zatwierdzony 29 lipca 1944; zweryfikowany przez MON 17 czerwca 1971 r. nr leg. DK-8536W); Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, 1944; trzykrotnie Krzyżem Walecznych (nadany przez D - cę Okręgu Kraków AK w 1943-1944; zweryfikowany przez MON 8 stycznia 1973 nr leg. DK-9372/W); Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, 1943 (zweryfikowany przez MON 3 maja 1965 r. nr leg. DK-3270/W); Krzyżem Partyzanckim, 20 kwietnia 1961 nr leg. F-4961; czterokrotnie Medalem Wojska 15 sierpnia 1948 nr leg. 19158, Medalem Za Udział w Wojnie Obronnej 1939 r. 10 marca 1982 nr leg 42-82-207 MW, Medalem Zwycięstwa i Wolności, 9 września 1984 nr leg. 3209-84-36, Medalem Srebrnym Za Zasługi Dla Obronności Kraju, 10 października 1985 nr leg. S.8595, Medalem Brązowym Za Zasługi Dla Obronności Kraju, 10 października 1983 nr leg. B-14163, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, 22 lipca 1984 nr leg. 281/11/84, Złoty Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, 2 marca 1985 nr leg. 2861, Krzyżem Za Zasługi dla ZHP, 27 kwietnia 1984 nr leg. B-0839, Krzyżem Armii Krajowej, 1 maja 1970 nr leg 7776, Złotą Odznaką Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa, 2 czerwca 1977 nr leg 9752, Złotą Odznaką Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej, 28 czerwca 1982 nr leg 21444, Odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej 10 marca 1977 nr leg. 3033, Odznaką Honorową Za Zasługi dla ZIW, 15 października 1986 nr leg. 9909/86, Odznaką Pamiątkową „Akcji Burza" nr I/07/400, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość nr 75451/17740 z 1995 r., oraz Jasnogórskim Medalem „Pro Fide et Patria" nadanym 22 maja 1976 r.

Żonaty trzykrotnie. Z pierwszego związku Władysławą Stanisławą Sroką (ślub 26 czerwca 1950 r.; rozwód 28 maja 1965 r.) miał dwóch synów Krzysztofa (ur. 26 czerwca 1948 r.) i Tadeusza (ur. 10 lutego 1956 r.) Powtórnie żonaty od 18 maja 1968 r. z Danutą Antoniną Krzyżowską (rozwód 15 marca 1977 r.). Po drugim rozwodzie pozostawał w związku z Wandą Anną Budą, związek ten zalegalizował 28 marca 1991 r.

Odpis wierzytelny Nr 202/45 z księgi Urodzin i Chrztów parafia Wieliczka sporządzony 29.01.1945 r.; Odpis zupełny aktu urodzenia C. S. wystawiony przez Urz. S.C. w Wieliczce 14.07.1966 r.; Odpis skrócony aktu małżeństwa z D. Krzyżowską wystawiony przez USC w Krakowie-Stare Miasto 18.05.1968 r.; Odpis skrócony aktu małżeństwa z W. Budą wystawiony przez USC w Krakowie-Śródmieście 28.03.1991 r.; Zaświadczenie złożenia egzaminu dojrzałości wystawione przez profesorów Państwowego Liceum i Gimnazjum w Katowicach 11.09.1945 r.; Zaświadczenie (odpis) potwierdzające zdanie egzaminów na UW w okresie okupacji wystawione przez Sekretarza Wydziału Prawa UW mgr A. Symonowicza 16.06.1945 r.; Wyciąg ewidencyjny z 1.10.1945 r. (l.ewid. 2451.1) dla Komisji Likwidacyjnej b. AK podpisany przez J. Pańczakiewicza; Legitymacja studencka UJ S.C. nr 71/45; Dyplom UJ nr4801 (odpis)z dnia 11 stycznia 1951 r.; Legitymacja Akademii Handlowej w Krakowie nr 701/45/46 wpis z 25.09.45; Legitymacja studencka AH w Poznaniu nr 1479 wpisany warunkowo 17.11.1945; Legitymacja „Bratniej Pomocy Stowarzyszenia Studentek i Studentów AH w Poznaniu nr alb. 821 wystawiona 9.11.1945; Legitymacja wydz. Humanistycznego UJ nr 5130 z 10.10.1946 r. (brak daty wpisu na rok) - nie można zweryfikować tej informacji; Legitymacja Inwalidy Wojennego; Odpis wierzytelny wniosku weryfikacyjnego orderu VM V kl. podpisany przez Plutę- Czachowskiego i L. Muzyczkę z 22.12.1966.; Książeczka wojskowa C.S. nr H.86S. 772 wydana 24.08.1990 r.; Archiwum Sądu Wojewódzkiego w Krakowie - Teczka osobowa aplikanta C. Skrobeckiego (brak sygn.).; Okręgowa Rada Adwokacka w Bielsku Białej, Akta osobowe C. Skrobeckiego teczka nr 23; Dokumenty przechowywane w UOP w Krakowie; Relacja C. Skrobeckiego z 26.09.1975 r., 8.03.1989 r. uwierzytelniona odręcznym podpisem; Relacja Jana Pańczakiewicza (wierzytelna) z dn. 4.09.1967 r.; Relacja (wierzytelna) płk dypl. Kazimierza Pluty - Czachowskiego z 8.05.1966 r.; Ankieta UJ z 15.03.1968 r.; Odręczne i maszynowe życiorysy (koncepty) C.S. z lat 1948, 1988; Relacja J. Kosteckiego; St. Dąbrowa Kostka, W okupowanym Krakowie, MON, Warszawa 1972; S. Dąbrowa Kostka, Sabotaż i dywersja, „Kierunki" nr 38, 1970 r.; J. Kostecki, W sprawie stenów, „W marszu 1939 - 1945" nr 2; R. Nuszkiewicz, Uparci, Warszawa 1983, PAX; A. Piątkowska, Wspomnienia oświęcimskie, Kraków 1977, Wyd. Literackie; Nekrologi, „Dziennik Polski" nr 48 z 26.02.1996 r.

Andrzej Kuler

Przypisy:

1. ↑ [zespół red. Teodor Gąsiorowski et al. ; aut. biogramów Władysław Bartosz et al.]. - Kraków : Towarzystwo Sympatyków Historii, 1997. - 177 s. : portr. - Bibliogr. przy biogramach. - Indeks ; 21 cm.