Hasło Frank Hans
Z Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK
Frank Hans (23 V 1900 - 16 X 1946), niem. (funkcjonariusz III Rzeszy, prawnik; od 1927 gł. prawnik NSDAP; 1934-41 prezes Akad. Prawa Niem.; 1936 otrzymał tytuł „wodza prawa w Rzeszy" (Reichsrechtsführer); 15 IX 1939 powołany przez Hitlera na stanowisko szefa administracji cyw. okupowanych terenów pol. przy nacz. dowództwie, 12 X 1939 mianowany generalnym gubernatorem (urząd objął 25 X 1939); odpowiedzialny za eksterminację ludności pol. i żyd., (masowe akcje represyjne, dewastację gosp. ziem pol.; 31 X 1939 wydał rozporządzenia, (określające politykę kult. wobec Polaków (zamkniecie szkół wyższych i PAU (18 VI 1940), utrzymanie szkolnictwa na poziomie (szkoły powsz. oraz 2- i 3-letniego szkolnictwa zaw.; 20 IV 1940 powołał Inst. Pracy Niem. na Wschodzie z siedzibą w Collegium Maius; 25 II 1940 nakazał zamknięcie Katedry na Wawelu; 16 V 1940 przekazał Instytutowi w zarząd powierniczy BJ (jej wyższy personel składał się odtąd z Niemców, zarządzających częścią księgozbioru i uznaną za wartościową i przydatną w pracy Instytutu, resztą zbiorów administrowali pod niem. nadzorem pol. urzędnicy); oficjalną rezydencją gubernatora był Zamek na Wawelu (l IX 1940 podejmował w nim J. Goebbelsa) oraz pałac w Krzeszowicach; 18 V 1940 na jego rozkaz przekazano z Wawelu do Malborka kopie chorągwi krzyżackich zdobytych pod Grunwaldem; 16 i 23 VIII 1940 na jego polecenie wywieziono do rezydencji w Krzeszowicach rośliny z Ogrodu Bot.; 12 IV 1940 zapowiedział wysiedlanie Żydów z Kr., a 16 XII 1941 na posiedzeniu rządu GG opowiedział się za całkowitą ich likwidacją; 31 III 1941 zakazał działalności związków rel., urządzania w lokalach i na ulicach przedstawień muz. i teatr.; był odpowiedzialny za zniszczenie Zamku Król. w Warszawie, skąd na jego polecenie prze-wieziono do Kr. i zmagazynowano dzieła sztuki, wywożone nast. do Niemiec; 16 XII 1939 wydal rozporządzenie o konfiskacie dziel sztuki w GG (gromadzono je w gmachu BJ, 1943 przeniesiono na Wawel); zorganizował w Kr. Akad. Nauk Adm., kształcącą niem. kadrę urzędniczą; 24 VIII 1942 złożył dymisję (odrzucona przez Hitlera); po klęsce stalingradzkiej zmienił częściowo politykę wobec Polaków 27 X 1943 otworzył w nowym gmachu BJ Muzeum F. Chopina, 14 XI 1943 zainaugurował na Wawelu Dni Kultury w GG, 16 III 1944 powołał teatr pol., zw. Teatrem Ludowym m. Kr.; 28 X 1944 w wywiadzie opublikowanym w „Krakauer Zeitung" zadeklarował możliwość współpracy między Niemcami i Polakami, czego początek miało stanowić powołanie przedstawicieli ludności pol. przy każdym starostwie GG, gubernatorze i rządzie; 17 I 1945 wyjechał z Kr. na Śląsk, a nast. do Bawarii; na mocy wyroku Międzynar. Trybunału Wojsk, w Norymberdze skazany na karę śmierci i powieszony; Dziennik Hansa Franka (w: Sprawy polskie przed międzynarodowym trybunatem w Norymberdze, oprac. S. Piotrowski, t. l wyd. poi. 1956) stanowił materiał dowodowy w procesie.